Vandaag was weer zo’n dag: grote en kleine plannen, een lange to-do-list. Eén dag vrij, na vier avonddiensten, en ik dacht deze dag even vol te stouwen met dingen die moeten. Of moesten. Ze moeten nog, want het kwam er natuurlijk allemaal weer anders uit te zien. Gisteravond twitterde ik dat ik vandaag aan de slag ging met de volgende stappen mijn huisje weer leefbaar(der) te maken. Vanmorgen bij het wakker worden, kreeg ik eerst een lange lijst aan whatsapp-berichtjes te verstouwen. Anna-Maria: ik moest relaxen en daar zou zij een handje bij helpen. Zaakjes op orde? Ik dacht het van niet.
De auto in en op naar Aalsmeer. Anna-Maria had namelijk een bon voor mij achtergelaten, bij een bakker op het dorp. Bon halen. Een bon voor een relaxdagje bij een sportcentrum in de regio. Voor twee personen. Heerlijk, ga ik zeker en dankbaar gebruik van maken. Maar vandaag is dat niet gelukt. Dank je wel, Anna-Maria!! Ik ben echt heel erg blij met de bon!
Spijkerbroek
Sinds ik mijzelf officieel tot arm en berooid heb benoemd, zo’n jaar geleden nu, heb ik alleen een shirtje van een tientje gescoord bij de Lidl. Vandaag ging ik dus met de aankoop van een nieuwe spijkerbroek (€ 109,95…) mijzelf compleet te buiten! Maar blij dat ik ermee ben! Ik denk dat ik ‘m straks aanhoud, als ik ga slapen. Gierig als ik ben geworden het afgelopen jaar, voel ik mij tegelijkertijd mega-schuldig. Maar het moest, het kon niet langer meer wachten. Telkens wanneer ik bukte, was ik bang uit mijn broek te scheuren. En neem van mij aan, dat je als verpleegkundige vaak bukt! Bovendien, raar praatje misschien, wanneer ik op het toilet zat, kon ik door de kont van mijn spijkerbroek de voegen tussen de tegels zien. Vreselijk toe aan vervanging, dus!
Zaakjes op orde?
Vandaag ben ik dus niet echter dichterbij de ‘zaakjes op orde’ gekomen. Helaas? Nee. Opstekertjes zijn ook broodnodig. De boog kan niet altijd gespannen zijn, enzovoort. Vanaf morgen wéér drie avonddiensten. Dus een dagje voor mijzelf kon geen kwaad. Niet dat ‘huis op orde’ en ‘zaakjes op orde’ onbelangrijk zijn ofzo, maar dit was ook wel even lekker. Dinsdag ben ik weer vrij, één dag, misschien komt er dan meer uit mijn vingers. We gaan het zien. De grootste klus is het afvoeren van zooi naar de gemeentewerf. Morgenochtend, voor ik naar mijn werk moet, proberen daar een beginnetje mee te maken. Doei!
Haha, die ken ik, ik heb ook een nieuwe broek nodig om te werken 😂 #doorkijkkruis 😳